Los nieślubnych dzieci w Irlandii w 1920 roku

Aspekt leczenia, opieki i faktu zgonów dzieci urodzonych przez niezamężne kobiety w całej Irlandii był tematem dyskusji w Dail (Zgromadzenie Irlandii - niższa izba parlamentu Irlandii) już w latach 1920 i 1930. Chciano powołać specjalne śledztwo dotyczące wspomnianej sprawy.

Rejestr ogólny z 1924 roku zawierał informacje, że „ jedno na trzy nieślubne dzieci urodzone w 1924 roku umierały w ciągu roku od ich urodzenia, a ogólna śmiertelność wśród takich dzieci była około pięć razy większa niż w przypadku dzieci urodzonych w związkach małżeńskich.”

Dziesięć lat później, sprawa stała się przedmiotem dyskusji w Dali. Odnosząc się do nieślubnych poczęć, w debacie uznano, że „z wyjątkowo wysokiej śmiertelności pośród dzieci spoza małżeństw można z łatwością wysnuć wnioski, że nie są one otoczone równie staranną i dokładną opieką co pozostałe klasy dzieci. Nie jest na nich skupiana uwaga na dostatecznie wysokim poziomie, która mogłaby pomóc im przeżyć.”

Trzy lata później, w 1927 roku, ponownie zainteresowano się sprawą. Kwestia została podniesiona przez senatora, dr Roberta Rowlette. „W latach 1934 – 1935 śmiertelność wśród dzieci z nieprawego łoża wynosiła 26%, a ogólna śmiertelność w całym kraju zaledwie 7%. To bardzo szokujące statystki, zwłaszcza dlatego, że ukazują fakty z chrześcijańskiego kraju.”

Treść debat nie wskazywała na to skąd dokładnie pochodziła większość dzieci, o których rozmawiano, ale można wywnioskować, że głównie chodziło o Dublin.

Jeden z uczestników debaty uznał, że matki dzieci narodzonych poza małżeństwem próbowały ukryć swoją hańbę przed społecznością Dublina, czy tez innych miast i zostawiały dzieci w domach macierzyńskich lub przekazywały je do płatnych matek zastępczych.

Stwierdzono, że „jeśli zapłacą pewną sumę lub po upływie terminu płatności, dziecko stanie się obciążeniem matki zastępczej, która później traci interes w tym, aby dłużej utrzymywać dziecko przy życiu i rezygnuje z wszelkich wysiłków i starań na jego rzecz”.