El silbo gomero język gwizdów używany na hiszpańskiej wyspie La Gomera należącej do archipelagu Wysp Kanaryjskich to jedyny język gwizdany na świecie, który jest w pełni praktykowany, rozbudowany i używany przez dużą grupę społeczną.

To wyjątkowe dziedzictwo niematerialne, które replikuje standardowy język kastylijski używany przez mieszkańców tej wyspy gwizdaniem. Język jest praktykowany przez ponad 22 tysiące osób. Każda samogłoska lub spółgłoska jest zastępowana gwizdem. Połączenie dwóch różnych gwizdów zastępuje jedną z pięciu hiszpańskich samogłosek, a kombinacje czterech różnych gwizdów tworzą spółgłoski. Dźwięki mogą być rozróżnione zależnie od tego czy są one ciągłymi czy przerywanymi dźwiękami. Gwizdanie ma zasięg znacznie dalszy i jest uzyskane z mniejszym wysiłkiem niż krzyk. Gwizd może dosięgnąć swoim dźwiękiem nawet do 3,2 kilometrów.

Może zdawać się to nierealne, ale dzięki temu językowi jesteśmy w stanie przekazać każdy komunikat. Niektóre z gwizdów są charakterystyczne i mogą wskazywać na lokalne pochodzenie osoby nimi komunikującej się. Pochodzenie języka gwizdów jest nieznane, ale przypuszczalnie pochodzi on z Afryki.

El silbo gomero jest nauczany od 1999 roku. W niektórych szkołach ten język jest obowiązkowy. Jest rozumiany i praktykowany przez większość osób zamieszkujących wyspę La Gomera. Używa się go dla podkreślenia odrębności i kultywacji języka w wyjątkowych okazjach jak święta czy ceremonie, również religijne.

UNESCO zwraca uwagę na działania prewencyjne przed zatraceniem się tego języka, jak to się stało z innymi gwizdanymi dialektami na Wyspach Kanaryjskich. Przede wszystkim poprzez przekazywanie go innym członkom wyspy, pielęgnowanie, jak i ogólne promowanie El silbo gomero jako niepowtarzalnego niematerialnego dziedzictwa kulturowego naszych czasów.

UNESCO.org