„PRZECHODZĄC”

ciągle

za długo

skromnie

hałaśliwie

ceremonialnie

płacząc

śmiejąc się w oczy

trzymając się pod rękę

przechodząc nie wiemy

czy przejdziemy dalej

* * *

ścielą się sny jak aksamit

a ja wciąż do poezji

wybieram się

jak sójka

wciąż szukam kamienia filozoficznego

wciąż przewracam pożółkłe stronice

wszyscy mi mówią że to już tak blisko

rzut zapałką do popielniczki

i już zobaczę

już się przekonam

cierpliwie przecieram okulary

* * *

przytuleni

do gwiazd

pod rękę idziemy

z samotnością

* * *

nie bój się

idź SLOWO przed siebie

straszą

chcą zadeptać

jeszcze zatęsknią za tobą

* * *

tyle nas było

w wiśniowym sadzie

a dzisiaj

nie ma znaczenia

co piszą poeci

nie ma znaczenia

nawet znaczenie

* * *

Nie ma wiersza na wigilię

Wiersz to pachnące siano

Pod obrusem

To makutra z makiem

To tekturowa szopka

Z cztery i półwoltową baterią

To kontredans

Na ślizgawce

To bengalskie ognie

I turoń w sieni zaczajony

To policzek przy policzku

To zgubiona wełniana rękawiczka

To zarzucony szalik w kolorze śliwkowym

A może rzucony trzewik

Imagine All The People

To płatki śniegu przylepione do szyby

Jak łatwo wiersz roztopić